Sen Bilmesende..Bilip De İstemesende....

Dün seni gördüm..

uzuuun bi aradan sonra ilk kez,

soğuk bir camın ardından

"merhaba" dedi gülüşün..

işte tam o an zaman durdu,

dünyadaki herşey anlamsızlaştı,

değerini yitirdi gözümde..

sen vardın,

ordaydın..

gözlerin, gülüşün,

duruşun, bakışın

ahhh..sanki yanımdaydın..

Sen farkında değildin ama;

elimi uzatıp dokundum ekrandaki sana..

parmaklarım dolaştı ellerinde,

yüzünde, dudaklarında

teninin sıcaklığını hissedemezdim ama;

o an içtiğin içkiyi yudumladım sanki seninle

aktı gitti boğazımdan sen yutkunurken..

üflediğin sigaranın dumanı kaçtı gözüme...

Oysa,

bir kez daha gözbebeklerinde kendimi görebilmek,

ya da dokunabilmek için sıcacık ellerine

neler fedâ etmezdim ...

ki, sen bunu da bilmiyordun..

bilemezdinde...

bilmemeliydin belkide..

dile getirilemeyenlerin tenhalığında kalmalıydı;

kaç binlerce kez,

söylemek isteyipte yutkunduğum kelimelerim,

ya da,

uyurken usulca seni izlediğim,

"senli zamanlar"dan "seni çaldığım" anlar gibi..

Sen bilmesende

ya da bilmemezlikten gelsen de..

daha da gerçeği,

"bilip de istemesende",...

elimde değil

kahretsin..

"sana rağmen"

sewiyorum seni...

*bahar*