Mış'lı Geçmiş Zamanlar..

Soğuk bir gece yarısındayım sokaklarda..
ben üşümüşüm..duygularım üşümüş..
yürürken kaldırımları acımasızca kıran benmişim..
gece bekçisi çıkmış karşıma
geçmişim soluk sokak lambalarının aydınlatamadığı dar sokaklardan..
herkes uykuda günün yorgunluğuyla
ben uyumamışım yine
karanlık gecelerin yalnız kurdu olmuşum yıllardır
şaşır mışım sonra ;
Yıllar mı ??
ve ben yıkılmamışım o yıllar boyunca
yollar ağlamış, lambalar sönmüş,
perdeler sökülmüş, camlar kırılmış ben ağlamamışım..
bir bebek mişim..ama istenmemişim
o zaman başlamış masalım..
gülmek kaderin, ağlamak gerçeğin temasıymış
kader beni sewmemiş yıllarca bense onu aramışım
hesabım varmış görülecek..
ben ağlamışım o gülmüş
ben gerçeklere dökmüşüm göz yaşlarımı
oysa hep kaderin çizgisine saçmış minik gamzelerini..
gündüzleri sevmemişim hiç
geceler tek dostummuş
ya da yalan gölgelermiş gördüklerim
ışıktan kaçmışım, gecelerin gerçeğiymiş çünkü
riya ve güven, dürüstlük ve yalan,
dostluk ve bencillik, umut ve gerçek,
paylaşmak ve kullanılmak, sadakat ve aldatma
bağdaşmamış yıllarca...
ben kaybetmişim, onlar kazanmış!!
benim gözlerim kurumuş, onlarınsa yürekleri..
ben soyunmuşum maviliklere onlar seyretmiş
ben dalmış gitmişim uzak seferlere,
onlar yerinde saymış..
yenilenmişim sürekli yerimde durmamışım
zamanla yarışmışım hep..
onlarsa aynı çemberin dışına çıkamamış..
görmüşüm ki artık, ben kazanmışım..
ama yetmemiş..
gene ağlamışım...

*bahar*