Boğulmak, Dile Dökülemeyenlerin O Kekremsi Tadında..

her bir kelime

ateşten bi ok gibi deşse de yüreğini...

susarsın..

konuşamazsın tek kelime..

söyleyememek..

yutkunup kalmasıdır boğazında yığılan duygularının..

boğulmakdır dile dökülemeyenlerin o kekremsi tadında....

canını değersiz bi armağan gibi

avucuna bıraktığın kişi

eğer sadece janjanlı ambalajlar peşindeyse

yapacak bişey de kalmamıştır zaten ..

sewgini söylediğinde reddedilmek,

ya da yüreğini verdiğinde üstüne basılıp geçilmesi

kanatır insanı..

ve en çok kanayan yerinden

feryatlara başlarsın bir süre sonra..

ta ki o kanayan yerin sonsuza kadar susana dek...

zaman geçsede acın dinmez..

iyi bilirim..

çook iyi hemde..

ummadığın anda,

tahmin bile edemeyeceğin küçücük bir şey;

bir koku,

bir şarkı,

bir bakış

ya da tek bir söz..

âşina olduğun..

onu yada onla yaşadığın bir ânı hatırlatır ansızın..

hatıraların tozları havalanır tortulandıkları yerlerden hızla..

yüreğinde binlerce duygu

aynı anda farklı danslara başlar..

beynin uğuldar..

başın döner..

yüreğin göğüs kafesine sığmaz..

nefret ederken aşkını haykırır,

sewginden ağlarken hırsından köpürürsün..

yanar kül olur,

o küllerinden yeniden doğarsın

en baştan yanıp kavrulmak için..

zaman geçer..

ama zamanın o "son" noktasına gelmeden

acıların dinmez malesef ...

*bahar*