Oysa "Kal" Desen Kalacaktım..!!

ağlıyordum giderken,

oysa "kal" desen kalacaktım

ne dudaklarından döküldü o kelime,

ne de gözlerin dedi "dur gitme" diye..

ağlayarak terkettim o köhne iskeleyi...

gözlerimde

yaşanamamışların verdiği acının inci taneleri,

kulaklarımda dalgaların,

ve rüzgarın uğultusuyla terkettim yüreğini..

"kal" desen

gitmezdim ki.....

bir zamanlar sen vardın ya,

güneş bir başka doğardı İstanbul'umun ufkunda..

deniz bir başka pırıldar,

martılar bir başka güzel uçardı..

zaman desen,

su olur akardı yanında da,

geçmek bilmezdi sanki senden uzakta..

ve ben her gece sana uyur,

her doğan günde sana açardım gözlerimi..

ahh şimdi sensiz geceler,

hasret gözlerim uykuya...

elimde sigaram,

gözlerim dalgın,

bir sana hasretim sewdiğim

bir da sabaha.....

"dön" desen..

ahh bir desen..

koşar gelirim yanına..

kolay mı sanıyorsun senden yoksunluk?

kolay mı her an ölüp ölüp dirilmek hasretinle?

yeter ki "dön" de..

varsın yanmış olsun İstanbul,

yeniden diriltirim toprağı sevgimle..

bırak yıkılsın evler, sokaklar...

yüreğimdeki şu aşk var ya

o her güçlüğü aşar..

n'olur çağır beni yanına,

iki elim kanda da olsa,

su olur akar,

kuş olur uçarım o an sana..

bilirsin,

sen çağırdın mı,

dayanamam...

*bahar*