Disconsolate

Sekiz Sütuna Manşet...

Hiç bir baskıya girmemiş,
girmeyecek,
başı mâlum ama,
sonu belli olmayan romanımın
tam orta sayfasındaki kahramanıydın sen..

Her adımda

biraz daha eksilerek,
ve eskiterek yürüdüğüm

soğuk ve karanlık kaldırımlarda
gizli bir feryatla adını haykırarak
günlerce, gecelerce sana ağladım..
duymadın..
duymak istemedin...
sayfalar dolusu "sana" yazdım
"seni" yazdım
okumadın..
okuduysanda, anla(ya)madın..

Yoruldum...
tükendim..
kafam bozuk,
kalbim iflas etti,
gözlerimse yaş akıtıyor durmadan..
Kısacası "tamire" ihtiyacım var..
ama yoksun..
hiç olmadın ki zaten..
ben var ettim seni kafamda..
dedim ya,
roman kahramanımdın sen benim..
mutlu sonla biten aşk romanları düşlemiştim hep
oysa daha romanın ilk sayfasında
ne senaryo kaldı, ne de kahramanım
bir başıma kaldım sayfaların arasında...

Her ne kadar,
senin gözünde beş para etmesede,
ben genede,
aşkınla kavrulmuş yüreğimi
yoluna bırakıyor,
ve
gidiyorum...
umurunda olmayacağını bile bile,
hatta yokluğumu dahi farketmeyeceğini bilerek,
dün seni düşünerek ağladığım kaldırımlardan
bugün sensizliğe doğru,
yani "ölüme" yürüyorum...

Gör bak,
yarın sabah,
tüm gazetelerin baskılarında
sekiz sütuna manşet,
ilk sayfada "ben" çıkıyorum...

*bahar*

Blue Wall

Haramiler'in Mavi Duvar şarkısını dinliyorum saatlerdir..
öyle bir takılmışım ki şarkıya... sonuçta bu resim çıktı...

duvarları maviye boyadım
maviyi çok seversin..
penceremde menekşeler dizili
sularken şarkı söylersin..
gramafonda eski alaturka
hoşuna gider, bilirim..

o yaz evinin içinde, denize nazır
sabaha kadar bekledim seni
birden dalgalar dedi ki:
gelmeyeceksin..
dalgalar dedi ki:
gelmeyeceksin......

birden çıktım virâneden,
koşa koşa indim kumsala..
acı acı sövdüm sonra,
yüzümü kırbaçlayan rüzgâra...

Brandon Lee Smile

Photoshop / Photomanipulation

AdıNdAKi HeR BiR HARfe TApARKeN.....

Düğümleniyor boğazıma hayKırmak istediKlerim...

adındaKi her bir harfe taparKen,

çıKarıp atıyorum alfabemden,

daha fazla Kanamamak için..

Soranlara "unuttum" diyorum,

"bitti" diyorum,

nefretimi bile anlatıyorum hatta..

ama dil söylese de

Kalp Kabul etmiyor.

seni unutamıyorum....

ArtıK,

çatlamış dudaKlarımdan sızan

Kanların tadı var ağzımda

ve dilimde acı bi hasret türKüsü...

terKedeli çoK oldu güneşi..

yağmur bulutlarıdır saran göğümü..

Çağlayan sular çoKtan duruldu içimde,

güllerse Kurudular göz yaşlarımın tuzundan..

AşK bitti...

Karardı dizelerim..

Kelimeler sustular çoktan..

Kırıldı Kalemim..!!

*bahar*

Sen...Uyanıkken Gördüğüm Rüyâm...

Bir zamanlar sendin benim ada'm,

Sığındığım, o fırtınalı kaçışlardan..

Umudum, ekmeğim, çayım, sigaram

Aldığım nefestin sen,

Uyanıkken gördüğüm rüyâm..

Kırık yelkenlerimle sığınmıştım kıyılarına

Bir dost el bulmak umuduyla..

Uzattığım elim hep boşlukta kaldı,

Ne ben kıyına çıkabildim

Ne de kıyı beni çağırdı...

*bahar*

Kaybedilmiş Aklın İtirafları !

Ne alışkanlıktı beni senden koparamayan
ne de bebeksi masum yüzündeki tebessümündü
bana yansıyan..
Bir yol bile yoktu önümde,
hani, çizdim, yürüyorum diyebileceğim..
Hep yokuşlar, bayır yukarı,
hep zorlardı karşıma çıkan..
Engellerdi hep belimi büken,
başımı eğen senelerce..
Işığımı güneşe tercih ettikten sonra değiştim.!
Görebildiğim kadar özgürüm,
yaşayabildiğim kadar çılgın..
Hissedebildiğim sürece sıcak,
uzaklaştığın zamanlarsa soğuk..
Ellerimin uzandığında dokunabileceğim ama ;
gözlerimi sökercesine yorduğum halde
göremeyeceğim kadar uzaktasın bana..
Ne zaman, ne mesafe
ne de eksik bir heyecan yoktu aramızda..
Çarpıtılmışlık hat safhada,
cehaletse senin çok yakınlarında kol geziyordu..İçinde parlayıp dışına sıçrayan ateşine aldırmadan..
Ne bıkmıştım senden ne de bağlanmış,
ne aşktı bu ne de sevgi..
ne nefretti ne de intikam hırsı..
ne durgunluktu ne de sıradanlık içimdeki..
Bastırılamamış duygulardı
birdenbire filizlenip boy veren..
Verdiğin acılarla sulayıp
senin yanında çektiğim hasretinle büyüttüğüm..
Her zaman görüp yaşadığım sahnelerdi bunlar.
Ben hep aynı,
yalnızca karşımdakilerdi değişen zamanla..
Hata benim miydi?
Yoksa onların mı?
Ben mi kendimi tanımıyordum
yoksa onlar mıydı beni tanımayan?
Tercihler miydi yoksa hataların başlangıç noktası?
Yoksa acımasız bir oyun muydu çaresizliğimin ortasında
beni tekrar tekrar yıkan, mahveden..
Her gün uçup giden takvim yapraklarımıydı acaba
bana hep kaybettiren..
Düşünsem ne değişiyor ki?
Sorular peş peşe,
acılar ardı ardına
çıkmaz sokaklar gibi kesti hep yolumu..
Aradıklarımsa hep uzaktı bana..
Mesafesiz adımların sonunda çıkacak belki derdim karşıma..
Hep bu umutla büyüttüm içimdeki beni.
Fakat artık mümkünü kalmadı,
umutlar yetmiyor çünkü.
Yaşanmıyor böyle maskeli bir kimlikle..
gölgelenmiş bir geçmişin perdesiyle..
Kendimi aradım hep bugüne dek..
ama bulamadım...
Ya şeytanın öfkesiydi beni yoldan çıkaran
ya da iyi niyetimin işgüzarlığı..
Ne nedir?
Ne ne değildir?
Ne sorular bana acıdı ne de ben onlara yalvardım..
Ne acılarım tükendi
ne de beklenen güne değdi..
Çektiğim hasretin sonrasında..
Madde mi ağırdı yoksa
manalar mıydı beni yok eden yavaş yavaş..
Bilmiyorum ama ;
damarlarımdan sızan sıvı kadar yüzeysel,
yaklaşıp dinlediğinde
içinden çıkamayacağın kadar derin,
dokunup kendine çekebileceğin kadar içten,
ama eğer oynarsan ;
yanabileceğin kadar ateşli bir yangındı bu bendeki !
Anladım ki..
Şimdi perdeyi açma vaktiydi !
Oyun bitmiş, oyuncular dağılmış,
iyi bir gösteriydi,
gururla sunulan,
ayakta alkışlanan..
Kısılmış gözlerin yüzüme sıçrayan
aptalca sorgulamasıydı maskemi düşüren..
Sempatik tebessümler değildi artık bana yansıyan..
Sen oldun bana unutulmuşluğu tattıran..
Hiç bir zaman unutamadığım.
aylardır içimi kemiren..
Geçmişe fırlatıp attığım,
bir kalemde sildiğim kara günlerdi
seni bana unutturacak olan..!!!
*bahar*

Mâzim

Çocukluğumun geçtiği o mahalleye
İçinde ilk çığlığımı attığım evimize
Kucak açtım geçenlerde
Yavrusunu tanımayan bir hayvan gibi bakıyordu
Doğup büyüdüğüm ev yüzüme
İki damla yaş döküldü gözlerimden
Ve iri bir gülücük belirdi yüzümde..
Yanaklarım mahallenin yokuşunu andırıyordu
O iki damla yaş süzüldüğünde..
Arkadaşlarımın hayâli canlandı gözümde birden
Yine oyunlar oynuyorduk sanki
Küçücük, dost elleri ellerimde...

Geçenlerde bir telgraf geçti elime
Yabancı biri yollamış
Yıkmışlar;
Koca bir apartman yapacaklarmış
Mâzimin enkazı üzerine !.......

*bahar*

Küçük Bir Tekneydim Ben

küçük bir tekneydim ben
sakin bir liman bulduğumu sanmıştım bir zamanlar
demir atıp yanaşmıştım kıyıcığına
ama ummadığım anda başladı fırtına boran
oysa daha yeni çıkmıştım amansız bir fırtınadan
gövdem hasarlı, yelkenim yırtık
açılamazdım ki yeniden enginlere
azcık daha dinleneyim kıyıcığında dedim
sakla beni sinende
hem sen değil miydin beni rotamdan döndürüp
kucaklamak isteyen göğsünde
olmaz dedi, daha da şiddetlendirdi rüzgarı
anladım ki alabora olacak tekne
istemeden de olsa çözdüm halatları
o kıyı senin bu kıyı benim gezecek hal yoktu ki artık bende
bıraktım gövdemi rüzgâra
açıldım yeniden enginlere
yavaş yavaş batışımı kimsecikler göremesin diye..

*bahar*

Dikkatsiz Bir Kaptan Gibiyim...

İçim dopdolu yine bu gece
gözlerim direniyor dolmamak için
sebebi yok, nedeni yok, öylesine işte..
sebepsiz ağlamak, sebepsiz susmak;
dalıp gitmek ya da uzak mesafelerin
uçsuz bucaksız noktalarına doğru yol alıp
sonsuzluğunda kaybolmak istiyorum...

şöyle bi bakıyorum, düşünüyorum da;
ne acılar yaşandı bitti bu "boş" sahnede
ne oyunlar oynandı,

ne maskelerle boyandı sahte ilişkiler...
arayışların, çarelerin kısırlaştığı
afaroz olmuş duyguların birikiminde
gülüp oynandı hep..
aynı senaryo, aynı karakterler
neler geldi geçti bu "boş" sahneden
boş ölü bakışlı başrol oyuncularıyla..

dolmak, taşmak, coşmak istiyorum artık sevgiyle
hep sararmış yapraklarla dolan sayfalarıma
bahar gelsin artık..!
kara, acı, tesellisi boş kayıplara koşup
bir "güvercinimi" daha uçurmak istemiyorum..

okyanuslarım kudurmuş
gökyüzüm şimşeklerle, fırtınalarla boğulmuş halde
iş işten geçtikten sonra gemisini kurtarmaya çalışan
dikkatsiz bir kaptan gibiyim
pozitif düşüncelerimin sıcaklığını alıp
yerine buzdan soğuk duygular koyup
sönük bir kalp bıraktılar hep bende

sanırım gene dümeni fırtınanın kalbine kırıp
gemimle beraber boğulmak düşüyor bu aşkta da bana...

*bahar*

Noktalarım Bile Olmadı Benim...

Gökkuşağındaki renklere koş,
sen yaklaştıkça uzaklaşacaklar..
Sen yorulacaksın, ama hırsın var
ve bitmek bilmez bir inadın, değil mi?
Koş durmadan, hırsına ve inadına yenik düşerek...

İsabetsizlikte rakibim olmadı hiç
tıpkı ıstakanın emrini beklerkenki bilardo topları gibi
beceriksizliğimle halledemediğim bir oyun sanki bu da
"öylesine" deyip geçtiğim.

önemli olan sadece nefes alıp vermek midir
yaşadığını ispatlamak için ?
Sorular ve yanıtlar..
Oysa benim böyle bir zıtlığım
hattâ aynı zamanda birbirine bağlı bulunduğum
noktalarım bile olmadı..

Başarıların ve mutlu aşkların uzak seyircisi,
hayalcisi oldum uzaktan uzağa..
"Ben olsaydım" deyip geçtiğim gurur tablolarından
çok büyük farkım olmadığını bilmeden...

*bahar*

Ben İstemez Miydim ?

Ben istemez miydim,
mutluluktan, şen kahkahalardan bahsetmeyi ?
istemez miydim
parklarda çocuklarla çılgınca eğlenmeyi ?
Ben istemez miydim, ufacık bir kedinin
ya da sarı saçlı bir bebeğin başını
melodilerle okşamayı ?
istemez miydim
herşeyi gök kuşağının renkleriyle boyamayı ?
Ben istemez miydim
Sonu mutlu biten aşk hikayeleri anlatmayı
istemez miydim
neşe dolu, umut dolu, sewgi dolu yazılar yazmayı
Ben istemez miydim
bir varmış, bir yokmuşların sonunda
"Onlar ermiş muradına" diyebilmeyi...

Ama,
olmuyor be kardeşim
Olmuyor...
Dünyada bunca kepazelik varken
Kalemimden bal değil
Göz yaşı damlıyor ..!!

*bahar*

Hatıralar Bırakmaz Peşini

Kaybolursun karanlıklarda
çıkmazlarda çıkış yolu ararsın
beynin durur,
bir çare bulamazsın..
imkânsızlıklar içinde avutursun kendini
hatıralar hiç bırakmaz peşini..
karışır gözyaşların bahar yağmurlarına
"durun, siz de terketmeyin" diyemezsin..

Geçmişin manzaraları çıkıverince birden karşına
ne yapacağını bilemezsin..
ne yaparsan yap
seni dinleyecek bir tek kişi kalmamıştır..!!
Boş, bomboş bir sessizlik ve sen..
Ne O'na ne de bir başkasına gidemezsin..
Pişmanlıklar faydasız,
özürler gecikmiş
Ne sevgi ne de nefret...
Çalan telefonun bir daha hiç
açılmamak üzere kapanmış,
ve, çaresizlik beynini yiyip bitirmiştir...

*bahar*

Anlatsam, Siz Anlar Mısınız Beni

Döksem içimi anlar mısınız?
görür müsünüz bitmez tükenmez yangınımın
kara dumanlarını ?
Bıçakla deşsem şu yüreğimi
görürmüsünüz damla olup akmış
bitik - yitik sevdâlarımı ?
ihanetten buza kesmiş kanım
fışkırırken damarlarımdan acımla
hissedebilir misiniz ölümün soğukluğunu
doğmamış bedenimde ?

Kara kaplı defter açtı yine sayfalarını yüzüme..
huzursuz ama sakin..
çılgın ama hareketsiz..
çekingen ama cesur..
istemsiz atılmış bir çığlık boş sokaklarda..
ya da sahte bir kahkaha yüzümde..
boyalı bir maskenin sunduğu
çirkin, alaylı bir ifade karşımda..

Bu benim oyunum, benim sahnem;
işlemeli örtülerin sakladığı köhne bir koltuk,
duvarda içi boş bir şarap şişesinin gölgesi,
gösterişli kalabalığınsa riyakâr boşluğu var içimde..!!

Kadehler ne anlar ki .. ?
Anlatsam,
siz anlar mısınız beni ???

*bahar*

Gelmedin..Ne'de İyi Ettin...

bi dargın bi barışık, parçalı bulutlu bi aşktı bizimkisi.
taa ki ihanetinin hançeri
bağrıma kor gibi saplanana kadar..

çeyrek porsiyon kalmış sewgimiz de bitti, yitti gitti
hiç kalmamış olan sana güvenim ve inancımla beraber..
hoş, sende sewgi varmıydı, ona bile emin değilim ya..

sonra yeniden başlayalım, tekrardan deneyelim dedin.
araya onca zaman girmiş,
köprülerin altından onca sular akmıştı oysa ki..
aynı suda iki kere yıkanılır mı a kalbim..

gelicem dedin..
şu gün sana gelicem
ve ne şüphe kalacak içinde ne de öfke geliyorum bekle dedin
tamam, gel dedim tüm iyi niyetimle.
sözüm ona sen kendini affettirecektin bana, dilediğin tüm özürleri kabul edilir kılacaktın
bundan sonra hiç ayrılmayacağız, aksine herşey çok daha iyi olacak,
ilk günlerimizdeki gibi dediğinde
inanacak gibi olmuştum halbuki
sanki o ilk aşk günlerinin kıpırtısını bile hissetmiştim
bi ara ölmüş kalbimde.

gelmedin..
hatta gelmeyi bırak aramadın bile..
salak kafam
nasıl da ihtimal verdim ki zaten
gelip kendini affettireceğine
herşeyin ilk aşk günlerindeki gibi olacağına
gelecekte bizi mutlu günlerin beklediğine ve tüm acıları bir kalemde silebileceğime
nasıl da inanabilirdim ki zaten..

aslında gelsen de,
sana kapılarımı ardına kadar açabilir miydim gene
bilemiyorum
seninleyken yaşadığım acıları yeni yeni küllendirmeyi başarmışken içimde
aynı ateşi tekrar alevlendirecek güç yok ki artık bende
onca yalana, ihanete, hakarete
ve görmezden gelinmeye, yok sayılmaya
bir hiçmişim gibi davranmana katlanabilirmiydim yeniden
bilemiyorum

belkide iyi oldu gelmediğin
şu an içimde sadece gelicem diyipte gelmeyişinin,
kandırılmışlığın vermiş olduğu bi kırgınlık var
oysa gelseydin
ve
sana yeniden kansaydım
eminim ki şu an olmasa bile
çok ama çok kısa bir süre sonra
gene aldatılmışlığın, ihanetin, oynanmışlığın
ve unutulmuşluğun ateşiyle
kavruluyor olacaktı şu yaralı kalbim..

gelmedin..
ne de iyi ettin ...

*bahar*

Takvimleri Bağladım Gözlerime Yokluğunda...

takvimleri bağladım gözlerime yokluğunda
kanadılar...
hasreti avuç avuç aldım ellerime
yandılar...
yıldızları sırdaş edindim yalnız gecelerime
sensizliği anlattım,
ağladılar...

gelsen artık diyorum herşeyim
dönsen de bitse bu yalnızlık
bebekler hayta hayta yürümeden
dağlar çivilendikleri yerde çürümeden
denizler susuzluktan kavrulup
yıldızlar rüzgârlarla savrulmadan...
ıhlamurlar çiçek açmadan
dönsen..
en çok kanayan yerime elini koysan
gözlerimdeki yaşları kurutsan
dudaklarımdaki hasret çığlığını
dudaklarında boğsan....

*bahar*

Kayboldum Sensizliğin Karanlığında....

Yokluğunla sawaşmanın,
anılarınla boğuşmanın ne demek olduğunu
benden iyi kimse bilemez..
inemiyorum artık o çok sewdiğim sahile,
martılar, dalgalar ,iyot kokusu,
yosunlar ve kargalar,
öksüz kaldılar sen gittin gideli..
varmıyo ayaklarım o çaybahçesinede gitmeye..
ki, bilirsin,
ne çok sewerdim sahili
senle bi başka güzeldi
senle anlamlıydı..
içtiğim çay bile sanki daha tatlıydı..

Yoksun..
yokum..
bittim..
tükendim..
kayboldum sensizliğin karanlığında....
hadi gel
bul beni......

*bahar*

Mış'lı Geçmiş Zamanlar..

Soğuk bir gece yarısındayım sokaklarda..
ben üşümüşüm..duygularım üşümüş..
yürürken kaldırımları acımasızca kıran benmişim..
gece bekçisi çıkmış karşıma
geçmişim soluk sokak lambalarının aydınlatamadığı dar sokaklardan..
herkes uykuda günün yorgunluğuyla
ben uyumamışım yine
karanlık gecelerin yalnız kurdu olmuşum yıllardır
şaşır mışım sonra ;
Yıllar mı ??
ve ben yıkılmamışım o yıllar boyunca
yollar ağlamış, lambalar sönmüş,
perdeler sökülmüş, camlar kırılmış ben ağlamamışım..
bir bebek mişim..ama istenmemişim
o zaman başlamış masalım..
gülmek kaderin, ağlamak gerçeğin temasıymış
kader beni sewmemiş yıllarca bense onu aramışım
hesabım varmış görülecek..
ben ağlamışım o gülmüş
ben gerçeklere dökmüşüm göz yaşlarımı
oysa hep kaderin çizgisine saçmış minik gamzelerini..
gündüzleri sevmemişim hiç
geceler tek dostummuş
ya da yalan gölgelermiş gördüklerim
ışıktan kaçmışım, gecelerin gerçeğiymiş çünkü
riya ve güven, dürüstlük ve yalan,
dostluk ve bencillik, umut ve gerçek,
paylaşmak ve kullanılmak, sadakat ve aldatma
bağdaşmamış yıllarca...
ben kaybetmişim, onlar kazanmış!!
benim gözlerim kurumuş, onlarınsa yürekleri..
ben soyunmuşum maviliklere onlar seyretmiş
ben dalmış gitmişim uzak seferlere,
onlar yerinde saymış..
yenilenmişim sürekli yerimde durmamışım
zamanla yarışmışım hep..
onlarsa aynı çemberin dışına çıkamamış..
görmüşüm ki artık, ben kazanmışım..
ama yetmemiş..
gene ağlamışım...

*bahar*

Sahilde...

Bir düş âlemine daldım dün gece
hayâlimde sen ve ben el ele
koşuyorduk uçsuz bucaksız
sıcak ve ıssız sahilde...

Sen tüm ihtişâmın ve en başdöndürücü halinle
bense çekingenliğim ve ürpertilerimle
ellerim ellerinde, gözlerin gözlerimde
sonsuz dalgaların feryâdını dinliyorduk sahilde...

Bir ara kumlara uzandık beraberce
Anlamsız bir kaç söz ve ışıldayan gözlerimizde
Dünyanın tüm sevgileri toplanmıştı o an sahilde...
Hiç bitmesin istiyordum bu "olmayan" gece,
Ben hep senin yanında, sense düşlerimde
Koca deniz bir kum tanesi
Kumsal okyanuslar kadar büyüktü gözümüzde..

Ve bir masal yazıldı o gece ikimiz için;
"OLMAYANLAR" diye...

*bahar*

Utanç Çığlığınız Mı ?

Şaşıyorum hâlinize;

Kol gezerken bunca iğrençlik,

Gözlerinizi gerçeklere kapatıyorsunuz sımsıkı.

Ve hapsedip tüm enerjinizi sahteliklere,

Ağlıyorsunuz nehirler boyu..

Çok merak ediyorum;

Acep göz yaşlarınız

Utanç çığlığınız mı..??

*bahar*

Gülmelisin...

Ağlamak yok sewgilim..

Ne bugünde ne yarında..

Bilirsin çare değildir..

Ağlamak yokk..!!

Hep gülmeli gözlerin;

Bugünün direnci, yarının güzelliğiyle

Gülmeli hep..

Ve, apaydınlık yüreğin sabretmeli..

Daim yukarda olmalı lekesiz alnın..

Sevdâmızın ürünü umut sarmalı seni..

Bir resmini gönder bana

Sabır, umut, direnç yüklü bir resim..

Yarının güzelliğiyle gülen

Gözlerini görmek istiyorum..!!

*bahar*

Sensizliğin Anlamı Yok, Adı Yok, Sıfatı Yok..!

Soğuk bir gece yarısı

Saatler durmadan geçiyor

Gecenin içine bin karanlık, bin acı katarak...

Yine sensiz, yine yalnız

Sürgünlerde yine bu garip yüreğim.

Bir türlü uyku tutmuyor...

Yalnızlığımı paylaşanlar ;

Dolup taşmış sen yüklü bir küllük,

Bir kağıt ve bir kalemden ibaret...

Hep seni düşünüyor çözüm arıyorum ben

Fakat ne yazık ki boşa

Sensizliğin anlamı yok..!

Adı yok..!

Sıfatı yok..!

Bir tek tebessüm bile teselli olacakken

Bu soğukluğun amacı ne ?

Canımı alsaydın da sana böyle muhtaç olmasaydım

Sevgine, şefkatine..

Unut diyorlar bana

Unutmak kolay mı ?

Tenine hasret, sesine hasret, kokuna hasret...

Sana hasret yaşamak kolay mı ???

*bahar*

Girdap ve Fırtına

milyarlarca insan içinde bir ben

ve gökteki milyarlarca yıldız içinde bir yıldız

o ve ben

ikimizde yapayalnızız...

bazen bir boşluk oluyor içimde

bir girdabın soğuk kollarında buluyorum kendimi

döne döne yok oluyorum

ve çaresizlik dönemecinde boğuluyorum..

bazı sabahlar kuşların ötüşü bile

korkunç bir çığlığı andırıyor beynime

düşüncelerim düşün selimden çıkıyor

ve boğuyor beni kendi düşlerimin içinde

öyle yalnız ve çaresiz hissediyorum ki bazen kendimi

kimsesiz ve bir başıma

sewmelerde vurgun yemiş yüreğim

sewilmeye ise sanki asırlardır hasretim

şimdilerde

kahır yüklü bir limanda

sessiz sessiz ağlayan bir gemi gibiyim

fırtınasahip çık bana

ayaklarımı savur, yolumu yitir

bir kaç düş saklı kalsın sadece sunağında

kalbim artık dupduru

kuru çakıl yataklarında...

*bahar*

Sebebim Senden Yoksunluk...

Bu akşam yine yalnızım..

İçime senmişsin gibi çekip

hapsetmeye çalıştığım

sigaramın dumanıyla sarhoş olmak istiyorum..

Kafam yine örümcek ağı..

Boşverdim işi, uykuyu, hayatı...

Gece yarısını çoktan geçti ama

gözümde bir damla uyku yok yine..

Bu akşam yine yalnızım..

Geceler gibi karanlık ruhumu

artık aydınlatmam lazım ..

Bu akşam yine yalnızım..

Uykular haram yine ,

odam yine soğuk

Çünkü sebebim senden yoksunluk...

*bahar*

Geçmişimi Yaktım Dün Gece

Ondördüncü yaşın anılarıydı hepsi;

Havalarda uçuşan kâğıt uçaklar,

Kırmızı bir bereyle eski bir atkı,

Eski bir defter arasında unutulmuş kuru bir çiçek,

Kızıp da kopardığım yarım bir ayakkabı bağı

Ve, saçını en son ne zaman taradığımı bile hatırlayamadığım

Tek bacağı kopmuş bir taş bebek...
Sıkışıp kalmışlar hepsi küçücük bir sepette..
Yaktım onları !

Yaktım geçmişimi dün gece!

Bütün bebeksiz, beresiz

Uçaksız ve çiçeksiz çocuklar

Benim anılarımın külleriyle

Benim kadar mutlu olsunlar diye !...

*bahar*

Aşk Ve Nefret

Yine iki damla yaş süzülüyor gözlerimden

Dışarıda sağanak bir yağmur

Sokaklar sensiz,

Sessiz ve ıslak...

Yağmur tanecikleri cama vuruyor...

Mektupların var şu an elimde,

Okuyor, dalıyorum hayâllere, mâzimize..

O güzel anılar canlanıyor bir bir gözümde..

Unutamıyorum seni bir türlü,

Gömemiyorum geçmişin hayaletlerinin yanına..

Silemiyorum beynimden, kalbimden..

Ahhhh.. unutamıyorum seni sewdiğim,

Ne kadar nefret etsem de,

Söküp atamıyorum içimden...

Çünkü hâlâ sewiyorum seni;

Kutsal bir varlığa taparcasına,

Bir bebeği koklarcasına...

Sewiyorum işte,...

Özgürlüğü sewdiğim gibi..

Nasıl anlatsam sana bilmem ki..!!

Ağacın yeşilini,

Gülün kırmızısını,

Denizin mavisini,

Bulutun beyazını sewermiş gibi...

Bir zamanlar tüm dünyaya haykırdığım gibi,

Hâlâ yalnız seni sewdiğimi haykırıyorum şu an

Yağan yağmura, ıslak yollara,

Kuru dallara, sokak lâmbasının ölgün ışığına

Elimdeki mektuplarına, senle dolup taşan kül tablama....

Ve sewdiğim kadar da nefret ediyorum senden...!!!

Baktıkça yüreğimdeki kanayan yaralarıma...!!!!!!!

*bahar*

Sizce Ben Katil Miyim ??!!..

kendi ellerimle büyüttüğüm bir bebeğin

katiliymişim gibi hissediyorum şu an

koskoca bir yaşanmışlığı diri diri gömüp gittim..

ardıma dahi bakmadan..

yaşanmışlık diyorum da

gerçi"yaşanamamışlık" demek

daha yerinde olurdu sanırım

şöyle böyle bi 2 sene

ilişki demeye bin şahit ister tabi o ayrı mesele..

ilk üç haftayı saymazsak

yani, canım - cicim günlerini;

tek güzel söz yok

ne bir iltifat

ne bir hoşgörü

özel günler asla hatırlanmaz zaten

ne doğum günü, ne sewgililer günü ne yılbaşı

hadi onları geçtik, gavur icadı dedi yırttı..

ne kandil ne de bayram"kutlu olsun" bile demez..

değil tek bir çiçekbahçeden ot yolup vermez..

saygı-sadakat desenyerlerde sürünüyo..

suratı hep mahkeme duvarı

bir kerecik yüzüme gülmez..

cep telefonu ya hep arızalıdır,

ya da kapsama alanı dışında..

ihanetin, yalanınsa bini bi para..

tek taraflı..

hani şu çalışmayınca

yokuş aşağı vurdurulan arabalar gibi,

iteleye kakalaya yürütmeye çalışılan

başlayış ve bitişlerle dolu

ihanetler ve hakaretlerle örgülü

görmezden gelinmeler

aranıp sorulmamalar

"ölsen" umurunda olmamalarla dolu

"pembe dizi" tadında

acı dolu 2 sene..

ki, zaten her zaman demişimdir

"eğer bi ilişkide saygı yoksa

sadakatsizlik şerefe kadeh kaldırırmış karşı masadan.

" vee "çin çinn.."

olay kopar orada..

haaa.. nerde kalmıştık

hmmmm..benim katilliğimde evet

yok...dayanamadım

neler hissettiğimi bilmesi lazımdı artık

onsuzken çektiğim acıların yanına

onunlayken hissettiğim yalnızlıkları kattım

görüp de affettiğim ihanetlerin

duymazdan geldiğim yalanların

ve de umursanmayışlarımın

aranıp sorulmamalarımın

sadece işi düşünce aranmalarımın

kısaca "insan yerine konulmayışımın"

bende yarattığı duyguları

"azzcık" da olsa bilmesini istedim..

ohhh..rahatladım..

hepsini söyledim..

duyduğum tek söz,

"haklısın sewgilim..ama hoş gör psikolojim çok bozuk gerginim"

hayyy ben senin psikolojinin...

ülennn, ben senin yüzünden 2 senedir duygusal kanserim..!!

ister ilişki katili desinler bana

ister başka şey..

artık tınnnn..

çok da umrumda..

ben sen olmadan da kendimi üzebilirim

ahh..unutmadan söyleyeyim

sakın ola ki aramaya kalkma;

uzuuunca bi süre

kapsama alanı dışında olabilirim..

"hoşçakal şekerim...!!""

*bahar*

Ölü Erkek Kuşlarım

hayatımın erkeklerinin hayatlarında

bana hiç yer olmadı,

ne kadar sewdimse

o kadar terkedildim

itildim..

sewilmediğim kadar sewdim oysaki hep onları..

ölü erkek kuşlarım var benim artık

yüreğimin mezarlıklarında yatan

ve ben hepsini ölesiye sewdim

ölesiye severken öldüm..

önce duygularımı öldürdüler

sonra da yüreğimi tükettiler her biri..

her bir aşk bir yangın yeriydi kalbimde

külleri soğumadan üzerine bir yenisi inşa edilen

yangınlarla bayındır şehirler gibi..

sewdim..

öldüm..

öldüm..

sewdim..

ölesiye sewip

ölesiye terkedildim..

ama hiç ölesiye sewilmedim..

şimdilerde

kapadım yüreğimin katedralinin

o büyük ve ağır kapılarını

tüm sevgilere..

ne bir kapı kolu

ne bir pencere

sürgüyü çektim üzerime..

içimin mezarlığına gömüyorum kendimi

ölü erkek kuşlarımın hayalleriyle..

*bahar*

Hoşçakalın.......

güvenebileceğim ne bir dostum

ne de bir sewgilim var artık

tek güvencem Rabbim,

tek inancım kendi doğrularım,

ve tek aşkım bir hayâlden ibaret...

düşünüyorum da;

omuzlarımın üzerinden şöyle bir geriye bakıp

yaş dolu gözlerle,

ben bu kadar yalnızlığı ve sewgisizliği

hak edecek ne yapmış olabilirim diye

sorgusuz sewmiş, sınırsız vermişim,

işte hatamın kaynağı...

sewmeselerde sewmiş, istemeseler de vermiştim

her ne diledilerse..

sewdiklerim hep mutlu olsunlar istemiştim oysa

hayatım boyunca bekleyip de göremediğim sewgiyi

kendi yüreğimle harmanlayıp,

değersiz bir hediye gibi

yerli yersiz sunmuştum ellerine...

karşılık beklemeksizin

menfaat gözetmeksizin sewip saymak..

benim sewgide doğrularım bunlardı

yanılmışım..

bunlar sadece sewilmemeye,

istenmemeye,

terkedilişlere davetiyeymiş meğer..

hoşçakalın sewdiklerim

dost bildiklerim

uğurlarına canımı verebileceklerim..

hoşçakalın...

ne kadar sewdimse o kadar teptiniz

yüreğinize sewgimle dolmaya çalışırken

yüreğimden ettiniz.

gene de kin bilmez bu yürek,

iyi bilirsiniz..

ihtiyacınız olduğu her an emrinizdeyim...

merak etmeyin,

dostluğun ve sewginin anlamını bilenlerdenim..

siz mutlu olun o bana yeter..

ben mutsuz olsam da,

sewdiklerimin mutluluğuyla yetinmesini bilirim..

sanırım yanınızdaki vazifem bitti..

ihtiyacınız kalmadıysa artık bana

kafama sıkıp gitmesini de bilirim..

*bahar*

Katledilen Her Aşk Bir Cinayettir !!

Katledilen her aşk bir cinayettir !!

"fâili meçhul" bir cinayette denebilir aslında...

ve failleri bilinse de yakalanmaz bir türlü,

yakalanamazda..

o "çok sewdiğin" öldürüp gitmiştir seni çünkü..

Kimi sadistçe bir zevkle,

uzuun uzun işkence çektirerek,

kimiyse hiç ummadığın bir anda

tek bir ölümcül darbeyle...

Ne kadar yazsan da katilinin adını,

yüreğine kanınla;

senden başkası çözemez,

anlayamaz bu cinayeti...

en çok sewdiğin bile seni öldürdükten sonra

kimseden merhamet umma.......!!!

*bahar*

Benim Olmayacak Sevgiliye Sesleniş...

Her gece yokluğun ayrı bir kâbus,

üzerime çöken tüm karanlığıyla..

her gece beni bir başka kör kuyuya bırakır

sensizlikte seni yaşadığım anılarım..

ne sesimi duyan olur karanlıklarda

ne de elimi tutan korktuğumda..
Korkuyorum sewgilim

sensizlikten korkuyorum..

tıpkı karanlıktan korktuğum gibi..

çocuk kâbuslarımdaki

o kara gulyabaniler gibi çöküyor üzerime sensizlik

ya gel sar beni, tut elimden

ya da hiç değilse arada bir ses ver,

tek olmadığımı hissettirecek bir nefes..
Sensizliğin bağrımı deldiği o gecelerde

ölmeyi çok denedim

ve her seferinde gözlerin geldi gözlerimin önüne;

hiç bir zaman bana bakmayacağını bildiğim,

o bir çocuk kadar masum

bir kartal kadar vahşi

ve çelik gibi keskin bakan gözlerin...

ben gözlerinde öldüm her gece..

ölüp ölüp dirildim de

bir gerçekten ölmeyi beceremedim..

gözlerinin hayâlinden ayrı düşerim diye.....

*bahar*

Boynu Bükük Koyma Beni Kapılarında..!!

Ne zaman gelecek o vâdettiğin yarınlar ?

o güneş ne zaman doğacak puslu göğümüze ?

sensizlikten sönmüş gözlerim,

ne zaman gülecek varlığının ışığıyla ?

sonsuzluk senin yanındır zaten bana,

senin gözlerindeki pırıltıdır varlığa açılan kapı...

ne olur gelsin o yarın artık,

beni boynu bükük koyma kapılarında..!!

gücüm kalmadı..

dayanamam artık boş bir umuda daha...!!!

umut kızgın bir kor yüreğimde,

yokluğunda her gece içimi dağlayan..

o umut ki gözlerimi yollarına bağlatıp,

beni için için ağlatan....

uzat ellerini sewdiceğim,

uzat ki uzaklardan değsin sıcaklığına elim

nefesin saçlarımı okşasın rüzgarlarla

tek umudum,

umutsuzluğum bitsin,

gözyaşlarım dinsin...

*bahar*

Sanmaki Yokluğunun Acısından....

giderken,

sewgini alıp nefreti bıraktın başucuma..

neden bu kin diye sorma o yüzden bana...!!

sen değil miydin,

kendini alıp da yalnızlığı eş gören bana...

gözlerimden dökülen bu yaşlar

sanmaki yokluğunun acısından..

aç gözünü sewdiğim,

onlar

intikam ateşiyle yanan gönlümün

buğusundan.....!!!!!

*bahar*

Sus Konuşma...!!

sus konuşma !!

hiç hakkın yok yüzüme bile bakmaya..!

nasıl konuşabiliyorsun hala utanmadan ?

şaşıyorum sana

ihanetlerine göz yumduğum,

"ondan hayır gelmez" diyenlere

seni savunduğum için,

yazıklar olsun bana...

kaç kez aldattın beni ellerle ?

söylesene,

kaç bedende kirlettin sewgimizi ?

kaç günahın kokusu var teninde ?

ben unuttum sayısını artık,

ama sen iyi bilirsin herhalde...

sana tek bir sözüm olacak

aç kulaklarını da beni iyi dinle:

birincisi sen değil

ben seni sorguluyorum

kalbim seni çoktan yargıladı canım

seni artık terkediyorum....

bir tek şeyi unutma

aşk dediğin şey çok hassastır..

ve erkeğin namusu da

kadınınki kadardır... !!!

*bahar*

Oysa "Kal" Desen Kalacaktım..!!

ağlıyordum giderken,

oysa "kal" desen kalacaktım

ne dudaklarından döküldü o kelime,

ne de gözlerin dedi "dur gitme" diye..

ağlayarak terkettim o köhne iskeleyi...

gözlerimde

yaşanamamışların verdiği acının inci taneleri,

kulaklarımda dalgaların,

ve rüzgarın uğultusuyla terkettim yüreğini..

"kal" desen

gitmezdim ki.....

bir zamanlar sen vardın ya,

güneş bir başka doğardı İstanbul'umun ufkunda..

deniz bir başka pırıldar,

martılar bir başka güzel uçardı..

zaman desen,

su olur akardı yanında da,

geçmek bilmezdi sanki senden uzakta..

ve ben her gece sana uyur,

her doğan günde sana açardım gözlerimi..

ahh şimdi sensiz geceler,

hasret gözlerim uykuya...

elimde sigaram,

gözlerim dalgın,

bir sana hasretim sewdiğim

bir da sabaha.....

"dön" desen..

ahh bir desen..

koşar gelirim yanına..

kolay mı sanıyorsun senden yoksunluk?

kolay mı her an ölüp ölüp dirilmek hasretinle?

yeter ki "dön" de..

varsın yanmış olsun İstanbul,

yeniden diriltirim toprağı sevgimle..

bırak yıkılsın evler, sokaklar...

yüreğimdeki şu aşk var ya

o her güçlüğü aşar..

n'olur çağır beni yanına,

iki elim kanda da olsa,

su olur akar,

kuş olur uçarım o an sana..

bilirsin,

sen çağırdın mı,

dayanamam...

*bahar*

Değişen Ne Benim, Ne De İçimdeki Duygular...

Değişen ne benim,

ne de içimdeki duygular...

sen değilsin ilk günkü sewdiğim,

"aşkın olmadan asla" diyen adam..

uzun zamandır kafamdaydı bu sorgular,

değişirsin diye bekledim,

olmadı...

tek gördüğüm,

üzerine sewgi kokusu sürülmüş birsahtekar!!

sewdim demek kolay...

dil söyler;

kalp tekrarlamadıktan sonra

inanmam,

kanmam yalanlarına...

bir kez inandım,

aldandım,

ölsen de artık

dönüp bakmam sana..!!

*bahar*