Işıklı Podyumların Başarısız Top Modeli

Renkli dünyaların sarı kızı..

kudurmuş denizin köpüklü dalgalarıyla yaladığı

yalnız, yapayalnız bir kaya parçası...

yağmurla ıslanan sokaklarda

kendini tutamadan rüzgârla savrulan

meraklı, kuru bir yaprak,

nereye gittiğini bilmeden uçuşur sonbaharda...

ömrümde tek mevsim tanıdım,

ve tek seni yaşadım..

yalvarırım gel al beni buralardan

al da uslanayım artık..

nerdesin nefesim,

soluğum nerdesin ?

kapıları açtım ardına kadar

tüllerim savrulur

açarım gözümü kim bilir hangi sarhoş duyguların cansızlığıyla..

bakalım bu gamsız yürek yine neyle avunuyor

unutmak istedim..

ama olmuyor..

hep arıyor sonra kaçıyorum kendi dünyama

rüküş sevdaların esareti var bakışlarımda;

donuk bir damla süzülür,

buğulu,

kızarmış utangaç yanaklarımdan..

dağınık parçalanmış hayallerin

unutulmuş çizgileriyle arıyorum hâlâ

o en iyi tanıdığım yabancı silüeti..

kuşkuların karmaşasıyla beynimi kemiren

sadist bir düşman oldu duygularım bana..

hak mı müstehak mı bilinmez..

ışıklı podyumların başarısız

ama güçlü top modeli geçiyor

sendeleyerek hafiften..

pembelerin karaya dönüşünü sessizce seyretmek için

ilgisiz tavırlarla..

yığılan bulaşıklar var eski kırık lavaboda

yok etmekse çocuk oyuncağı..

ama gücüm yok!!

paylaşılıp bölünmüş ekmeğin

kırıntıları var arda kalan

mühim olan bi sünger çekebilmek

ama istek yok!!

çaresiz, boğuk bir sesle haykırışlar

sonra

profesyonel bir rolle tatlı kaçamak gülümsemeler..

oysa değişmeyen gerçek;

kapanmayan yaranın yaşları süzülüyor

yavaşça kanlı yüreğimden,

damlıyor tek tek...

bir yalan gece daha

teslim ediyor kendini çaresiz

yeni doğan güne,

yeni acılarıma..

hayalin bile yoktu..

yok hâlâ yanımda..

olmuyor işte..

ağlamak neye yarar..?

yüreğim dağılmış artık

toparlamak gerek..

ama derman yok !!!

*bahar*