hayatımın erkeklerinin hayatlarında
bana hiç yer olmadı,
ne kadar sewdimse
o kadar terkedildim
itildim..
sewilmediğim kadar sewdim oysaki hep onları..
ölü erkek kuşlarım var benim artık
yüreğimin mezarlıklarında yatan
ve ben hepsini ölesiye sewdim
ölesiye severken öldüm..
önce duygularımı öldürdüler
sonra da yüreğimi tükettiler her biri..
her bir aşk bir yangın yeriydi kalbimde
külleri soğumadan üzerine bir yenisi inşa edilen
yangınlarla bayındır şehirler gibi..
sewdim..
öldüm..
öldüm..
sewdim..
ölesiye sewip
ölesiye terkedildim..
ama hiç ölesiye sewilmedim..
şimdilerde
kapadım yüreğimin katedralinin
o büyük ve ağır kapılarını
tüm sevgilere..
ne bir kapı kolu
ne bir pencere
sürgüyü çektim üzerime..
içimin mezarlığına gömüyorum kendimi
ölü erkek kuşlarımın hayalleriyle..
*bahar*
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder