Ruhun Bile Duymadı..Ne Tuhaf..!!

günlerdir yoktun,
ne aklımda, ne fikrimde,
ne de düşlerimde..
zar zor uyuyabildiğim zamanlardaki
o kısacık rüyalarıma bile girmiyordun epeydir..

nasıl gelecektin ki zaten aklıma
bi düşünsene
değil sana selam vermeyi,
adını ağzıma almaya bile
ambargo koymuştum neredeyse..

ama nasıl olduysa,
bi an unutup
yasağı deldim dün gece..
resimlerine baktım önce uzuuun uzunnn..
ilk anda bir ürperti sardı her yanımı..
ellerini tutabilmeyi,
gözlerine bakabilmeyi,
dudaklarına dokunabilmeyi arzuladım o an
çaresizce..

sonra yazdıklarını açtım okudum
içime sindire sindire..
ilk günlerin heyecanı kapladı yüreğimi
delice bir özlemle..

sensizliğin getirdiği
o amansız hasret ateşinin alazı
yalayıp geçerken yüreğimi,
yeniden kavurup kül ediverdi
yangın yerine dönmüş kalbimi..

nasıl oldu da böyle olduk?
nasıl oldu da o ateşli günleri
bir anda ardımızda bırakıp
kutuplara savrulduk?

anlayamıyorum..
aklım mantığım almıyor..
"bir ömür beraberiz" derken
"sensiz nefes bile alamam" derken
"senden başkasıyla olamam" derkenn....

derken...
"bir ömür boyu" denilenin
kaç gün olduğunu anlayamadan
soktuk araya ayrılığı..

nefesimsin, soluğumsun,
sensiz yaşayamam derken
suni teneffüse bile izin vermeden
koparıverdik hayatla bağı..

ve asla başkası olamaz derken;
ahhhhhhhhhhhhhhh..............
kim bilir kimlere dokundu o ellerin
kim bilir kimlere aynı sözleri verdi
o tatlı bir zehirle kaplı dilin..

ne tuhaftır ki
tüm bunlar yaklaşık olarak
üç yada beş saniyede geldi geçti aklımdan..
bunca senenin sonunda;
tüm anılarım,
ve senli düşüncelerim,
bu kadar kısa bir zamanda,
önce hasret ve aşk;
sonra nefret ve acıyla harmanlanıp
gözyaşı olarak düştü yanağıma..

seninse ruhun bile duymadı olanları..
ne deldiğim yasağı,
ne akıttığım gözyaşını..
ne de;
içimde sana ait ne varsa
dün gece hepsini kaldırıp
çöpe attığımı..!!

*bahar*